Zo gauw we van de snelweg zijn, toert het heerlijk vrijuit over weggetjes omzoomd door fluitekruid en koolzaad. Door kleine plaatsjes met leuke namen en langs meren waar het water over de dijken schuimt. We bezoeken dit weekend de familie Pos, aan wie ik eerder op mijn website ‘een bruisende ode‘ schreef. Na ruim twee jaar in Chili gewoond te hebben, is nu Friesland voor Stephan en Ilona helemaal het einde. En voor ons. Het is heerlijk om elkaar weer te zien en uit te waaien op de dijk vlak achter hun huis. Op onze gouden gympen knisperend over het schelpenpaadje voor nog meer glans aan deze dag.
Op weg naar huis doen we nog een extra rondje langs uitgestrekte velden. En hoewel het nog niet zo voorjaart deze dagen, hebben de tulpen hebben het al helemaal in hun bol. En dus laat ik voor de fotoshoot in dit veld mijn warme winterjas en vest achter in de auto om in mijn panterbloesje – en op mijn gouden gympen – even lekker met ze mee te doen.
Met de waaierige wolkenlucht erachter blijken we prachtig te matchen bij al dat wapperende rood-wit-blauw voor de vrijheid dat we onderweg steeds tegenkomen.
Vier die van jou,
Minke
