Rode huisjes, gele huisjes, grijze, zwarte huisjes met een oranjerode rand, zwarte huisjes met groen op hun dak en huisjes met een fijne veranda. En állemaal van hout. Huisjes voor een nacht, twee en een paar keer zelfs drie. Huisjes met een code met 6 cijfers én een hekje (tuuuurlijk), met een keycard (een keycard?!), met een sleutelhanger met een vis, papiertje of een huisje. ‘Besef…’, zegt Billy iedere keer als we voor een nieuwe deur staan, waarop wij in koor vervolgen: ‘Dat we nu nog niet weten hoe het huisje er van binnen uitziet’. En dan wel:
De stue heeft altijd een tafel, maar met wat voor stoelen en staat hij voor het raam en hoe is het uitzicht? Soms is er een luie stoel voor Piet. Met voetenbankje. Soms is er een bank en zelfs twee keer een chaise longue. Ted zegt nix, maar weet… dát worden de nachten. Er hangen lampen van vroeger of moderne bollampen die de omgeving glanzen. Er zijn plafondspotjes, lampen die het niet doen en een prachtig geel geschulpte. En iedere keer zijn we pas écht hjem in het huisje als ik onze eigen kerstverlichting in het stopcontact plug. En we vinden het helemaal hyggelig als er houten lambrisering is in een mooie kleur en aan de muur mijn favorieten: topografische kaarten met een gouden randje om waar we zijn.
De kjøkken is eerst voor mij om de kastjes in te richten lees: te refurnishen. Want, waaaaarom staan ze overvol met wel tien grote borden, nog meer kleine borden en dito diepe borden of met twintig wijnglazen? De voorraad brød, chips, kjeks og sjokolade past er soms nauwelijks bij. Dan maar meteen opeten, dus staat Piet op twee tot vier pitten te koken (note to wie in Zweden op vakantie gaat: draai eerst de timer – die níet in de keuken zelf zit – om, anders lijkt ieder fornuis out of order) en doen wij daarna de oppvask met een Scandinavisch sopje. De koelkast is de ene keer kingsize, de andere maatje mini en meestal medium. Vaak is er vriesvak voor de koelelementen. Om die daarna niet te vergeten mee te nemen in de koelbox voor weer on the road. Een paar keer is er een broodrooster en één keer een wafelijzer. De mini-mini-supermarkt drie kilometer verderop heeft het meel voor de hjem made Norske wafel.
En anders wordt het yoghurt als ontbijt, waarvoor de kommetjes er maar af en toe zijn. That’s where een diep bord comes in. En niet onbelangrijk iedere ochtend: de keuze voor welke kaffekopp waar we de koffie in Bialettiën. Een geribbeld glas met een lepeltje, een witte duizend in een dozijn van de Ikea met een oor of een trollenmøk? Theepotten zijn schaars, maar soms met blauwe blomster. Met bijpassende tekopp om heerlijk mee naar het blauwe buiten te staren. Dat soms grijs is, net als mijn lievelingsvloer in een van al deze huisjes, die van sfeervol grijs houten planken is. Soms ligt er een vloerkleed op, soms is de vloer van laminaat, een enkele keer van tegels.
De baderom heeft een paar keer vloerverwarming aka spa-time voor Teddy, douchegordijnen met blauwe schelpen of grijze vikingschepen en wanneer we soms een nachtje in een hotel blijven een glazen wand. En dan is er ook het ontbijtbuffet. Met de keuze die oh zo reuze is en heerlijk op smaak en inspireert voor eigen ontbijtjes om voor uit ons stapelbed, een- of tweepersoonsbed of slaapbank te komen. Om daarna de stofzuiger te pakken, lees: eerst te vinden. En dan nog uitvogelen hoe die werkt. Want zoveel huisjes, zoveel modellen. En draaien we de deur die eerst nieuw was en dan al snel vertrouwd weer op slot en leveren met al een beetje heimwee de sleutels weer in. Want door de tip top uitgestippelde route door Cape Tracks voelen we ons op al deze overnachtingsplekken heerlijk hjem!
En wil je meer beelden zien van onze 28-daagse roadtrip door Zweden en Noorwegen? Kijk dan op mijn Instagram voor foto’s en video’s en geniet met ons mee! En wil je ook zo’n toffe reis boeken? Denk dan aan Cape Tracks en doe ze de hilsener van de familie van der Meer!
Onze andere vakantieblogs vind je hier:
– Zweden
– Senja
– Lofoten
