Wat is er lekkerder dan je nestelen op de bank en een fijn boek lezen… Ik kreeg twee dichtbundels van uitgeverij Palmslag*) en lees ze hier samen met jullie.
‘Tussen klei en koolzaad’ is geschreven door Janneke Jager en is in het blauw gedrukt. Daaaaar heb je me meteen mee! Om daarna lezend weg te bladeren in de combinatie van Janneke’s mooie gedichten met de dito foto’s in dit boek, gemaakt door Diemer Bosma van Mooi Grunnen. In woord en beeld is het allebei heerlijk een poosje verdwijnen naar mooie observaties van hoe in het kleine de seizoenen komen en gaan. Hoe dat ook met relaties kan gebeuren, met het leven en het einde ervan.
Janneke geeft woorden aan dromen, haar jeugd, haar vertrek van het Groningse platteland en haar terugkeer er weer naartoe. Aan duttende bloemen op tafel, abrikozen bij maanlicht en een oven die croissantjes broedt. Aan een verloren zakdoek in de wind, geuren van geluk, vlekkeloos gevouwen stukjes verhalen in een valies van verlies. En ze schrijft over luifels die lonken in zachte schemer van saffraan, hoe het soms vanbinnen stil is, zoals alleen sneeuw stil kan zijn en over het wensen van een vleugje verzachter over het leven.
Janneke zou willen kunnen ‘morsen met de tijd, als een hommel met stuifmeel, reizend tussen de mooiste bloemen (…) dan verborg ik me op dromerige dagen in geurig fluitenkruid, fluwelig omringd door mijn eigen zoemen’ (Hommel, pag. 35). En beschrijft hoe ‘je ’s ochtends nog jezelf bent, voordat je nooit meer zó zal zijn’ (Patiënt, pag. 46). Ze begraaft dozen vol oud zeer die als grijze vingers tussen de kieren van de vloer door grijpen en zelfvoldaan voor het raam zitten te wachten op een zoveelste leven. Ze schenkt ze thee met een koekje van eigen deeg (Oud zeer, pag. 87).
In haar gedichten geeft Janneke je kleine details en grootse ruimte, net als het uitgestrekte Groningse land. En waar het boek dicht slaat, zit ze zelf nog even vrolijk gekleurd ín dat landschap, met groene laarzen en een grote glimlach voor ons.
*) Het andere boek dat ik van uitgeverij Palmslag te lezen kreeg heet ‘Als ik Guus geheten had’ en is geschreven door Inez van der Vaan. Hier lees je mijn blog over dit boek dat verhalen en gedichten over het verliezen van en rouwen over haar moeder combineert. Ik las het samen met Teddy bij de kachel, kijk maar
