Met het begin van de zomertijd klaart de bewolking in mijn hoofd op. Ik zag de mooie bloesems en het prille groen dat overdag verder ontluikt dan de nacht lang is wel, maar voelde ze tot mijn eigen spijt niet tot in mijn tenen tintelen. De grijze luchten erboven, mwah. Maar, de blauwe hemel en het langere licht op de eerste zondagavond in de zomertijd laten het grijs in mijn hoofd verdwijnen. Ik weet natuurlijk wel dat je je niet altijd op en top kunt voelen, maar omdat ik meestal wel heel erg geniet van al dat mooie kleins van het leven, vind ik het jammer als dat een poosje niet goed lukt. Gelukkig heeft de toverstaf die al die bloesems in wit, roze en gele werking zette, nu ook mijn hoofd het juiste tikje gegeven.
En zo kon ik op zondags uitje naar de Utrechtse grachten weer echt gevoelde inspiratie opdoen. Mijn oude studentenstad voelt nog altijd zo thuis. Al is er veel veranderd, zoals de overgang van het station naar Hoog Catharijne. Prachtig om daar omhoog te kijken naar het witte bollenplafond tussen de twee gebouwen. En een poosje stil te staan, terwijl iedereen om me heen links en rechtst. Op weg naar het centrum loopt het tegenwoordig bijzonder modern door Hoog Catharijne. Om uiteindelijk op te poppen op de oude vertrouwde grachten. Daar begin ik bij een broodje Mario om mee te nemen voor later op een bankje. Duizenden stappen en heel veel leuke kleine winkeltjes verderop, eindig ik op het Ledig Erf. Een tasje vol kleine inspiratie-vondsten van onderweg aan mijn arm. Die hang ik thuis aan de deur. Om nog lang van mijn betovering te kunnen genieten.
Minke
PS De prachtige magnolia’s blijven nog wel even, maar voor de zekerheid heb ik ze op de kaart gezet!
