Machtig mooi. Dat was het dit weekend in de Dubbelinks Havezathe boerderijlodge in Twente. Waar boerderijpoes Roosje net als wij heerlijk van de winterse zon genoot. Zij buiten op stapels houtblokken of in de vensterbank voor het raam, wij daarachter. Waar het morgenzonlicht prachtige strepen trok over de vloer bij de houtkachel, met daarin vlammend oranje houtblokken. Af en toe scharrelde het kwartet ganzen over het terras voorbij, liefst op de voet gevolgd door Tommy. Die ook dolgraag van veel dichterbij dan hij nu mocht kennis had willen maken met de kippen en de landgeiten in hun leuke pakjes.
Donald en Billy mochten dat wel en hielpen de boer en de boerin met het voeren van de dieren. Biologische rode kool voor de geiten (fijnproevers!), sla voor de ganzen. Brokjes, brood en een flinke emmer water. De eitjes die de kippen hadden gelegd, mochten Donald en Billy rapen, om ze voorzichtig in hun handen warm te houden. Sierlijk van vorm en heerlijk bij het zondagse ontbijt. Gedekt met de mooiste borden van mijn favoriete iittala servies en met koffie onder een dakje van melk in een beker met de beste kleur groen.
We hadden hier nog veel langer willen blijven. Om nog langer te baden in de bubbels op de vide. Blauwe tegeltjes te tellen onder de regendouche. Naar buiten te kijken hoe de ochtendrijp weer van de velden verdween. Dan te wandelen over het goud op de paadjes op het prachtige landgoed Twickel. Daarna nog een koffie, met wat krentewegge nu. En als er door het donker uiteindelijk buiten niets meer te kijken valt, binnen heerlijke hapjes eten en bladeren door magazines met onze voeten voor het vuur.
Toch hebben we onze koffers weer ingepakt. De sleutel weer overhandigd. Maar vol klein geluksgevoel om nog lang te koesteren, begint de nieuwe week ook thuis weer machtig mooi.
Minke
