Zaterdag stond ik voor het eerst als dichter echt ‘op de planken’ in het theater. Met een beetje plankenkoorts. Ik stond ten slotte op een verhoging. Maar, omdat ik daar niet alleen stond, maar samen met drie prachtige zangeressen, een dito violiste en Fanuel de componist/pianist, zakte de koorts snel toen we eenmaal waren begonnen met onze matineevoorstelling. Voor het eerst droeg ik mijn poëzie voor met een headset microfoon – die voelde als ‘als ik later groot ben’ – en werd ik uitgelicht in de kleurige spotlights van Het Brinkhuis in Laren. In een echte dichtersstoel luisterde ik net als het publiek geroerd naar de elf nummers die we met Het is overal – poëzie op muziek nu al hebben gemaakt. Tussendoor vertelden we Verder lezen De M van Matinee