De allerliefste, allerleukste, allerallerste Tommy van de héle wereld is opeens niet meer bij ons.
Zijn oren die in de regen hingen als pijpestelen voor het laatst geaaid. Zijn warme lijf alleen nog in gedachten languit halverwege de trap. Zijn favoriete knuffel zonder Tommy’s snoet erbovenop op het kleed. Die kleden overhoop als we langer weg waren. Blij springen voor de keukendeur, omdat we er weer waren. Liever nog mee, mee, mee en dus hóp in de kofferbak, al voordat de hoedenplank ingeklapt was. Met een diepe zucht lekker liggen en af en toe zijn kop uit het raampje, we hoeven er nog lang niet te zijn.
Zijn kriebelkinnetje op mijn knie als ik aan het schrijven was. Ga je mee wandelen? Dan droom ik daarna van wat ik allemaal rook. En ook van tennisballen. Ga ik prinsheerlijken op een schapenkleedje. Ik help je cadeautjes uitpakken, ik duik mijn snuffelsnuit er al in voor je. En please, blaas je nog een ballon?
Het is allemaal een stuk minder feestelijk nu. En oud papier kan in de bak zonder dat Tommy even komt kijken of het al etenstijd is, want in dat kastje stonden ook zijn brokjes. Ik kan mijn schoenen aandoen zonder dat hij zijn mand uitkomt, terwijl dat nog niet hoeft. Blijf maar lekker liggen. ’s Avonds zo fijn, fijner, fijnst samen op de bank. Ons gele dekentje ligt er nog wel. Maar jij niet meer..
Ik mis jou zo Tomster,
Minke
Eén reactie
❤