Ik zag het de afgelopen periode vaker van mensen. En las het als ze weer terug waren op social media. ‘Ik ben er weer’. Opeens waren ze daar uit beeld. Net als ik. Zomaar eigenlijk. Er daar opeens gewoon even niet zijn. Terwijl het zo gewoon en goed was om daar juist wel zo vaak te zijn. Lief dat mensen berichten stuurden en vroegen ‘of het dan wel goed ging’, maar dat deed het. Ik was er gewoon even niet. Was gewoon even bij mezelf en rook aan rozen en bottels in mijn binnenwereld.
Toen ik weer terug was las ik over een andere energie van de planeten, de maan en over retrograde. En dat dat ook iets met je kan doen zonder dat je het door hebt. Maybe. Of dat het toch ‘deze bijzondere tijden’ zijn, die zo lang duren. Het voorjaar dat maar grijs bleef. Vandaag vond ik er misschien het juiste woord voor: ‘No-Put’.
Dat je naast in- en output ook deze derde variant, die ik nog niet eerder hoorde, nodig hebt. Ik zat dus niet in de put, maar een poosje in de ‘no-put’. En van daaruit ging ik met de zus naar Bergen aan Zee en naar Rotterdam en brachten we die heerlijke dagen via onze Insta’s weer in beeld. En kreeg ik blije reacties dat ik er weer was. Zoals deze: “Jij en al die dingen die je doet – en de wereld op je social media laat zien – bent bijzonder”. Een welkom thuis dat mijn hart warmde!
De blogs over onze citytrips lees je binnenkort op onze MaatKwadraat website. Want van die input kwam weer mooie output die ik graag met jullie deel!
