De M van Munnekeburen

Een paar dagen die een week lijken. We zijn de eerste dag al vroeg welkom in het Velthuijsje, een heerlijk huisje net buiten Munnekeburen. Mijn favoriete plek is meteen de eettafel, die op een kleine verhoging in de huiskamer staat. Met een mooie houten vloer eronder en ramen met uitzicht tot zo ver ik kan kijken. Een paar tijdschriften, mijn notitieboekje en vulpen. Koffie onder een vers geklopt dakje van melk. En na een beetje speuren in de kastjes het perfecte schoteltje voor wat chocola. Hier kan ik zitten. Kijken. Zijn. Hier kan ik schrijven. Hier wil ik heel weinig doen en gaat de tijd me te snel.

Om die te vertragen doe ik de afwas met de hand, terwijl de hoenders in hun leukste verenpakjes voorbij scharrelen. Loop ik met Tommy alleen maar tot de brug en weer terug, terwijl hij zich zo diep als zijn neus lang is de rietbergen insnuift. En af en toe dwarrelt er een gouden blaadje uit de populieren. We zitten. Kijken. Zijn. Herfstig fris in de middagzon. Op de boomstammen op stapel, die me aan de woorden van mijn lievelingsdichter Willem Hussem doen denken:

al dat hout

al dat hout
bij de haard
voor één vuur

warmte vergt
jaren groei

Het is overal. Ik zie en zeg het zo vaak.  Drie dagen met een gouden randje.

Minke