Menu
Nog een paar gouden kussentjes op de slaapbank, een prikkabel in disco-kleuren langs de muur en mijn werkplek op zolder is af! Een lichtblauwe bureaustoel staat uitnodigend aan het bureau om te worden aangeschoven onder mijn billen. En… schrijven maar aan mooie nieuwe gedichten. Aan nieuwe coupletten voor bij bestaande gedichten en aan dit blog. Maar wacht. Er mist nog één ding. Of liever gezegd een heleboel dingen. Papieren. Potloden. Markers. Lijm. Hartjes. Een bolletje wol. Bewaardoosjes. Lintjes. En daarnaast miste er nog iémand: Billy.
Eerst heeft ze heel stil achter de deur om de hoek zitten werken toen ik echt aan het werk ging boven. Af en toe kwam ze even om de hoek spieken hoe het ging. En vertellen hoe goed zij zelf aan het werk was aan haar portfolio. Maar dat kon nog beter dacht ze. De kantoortuin lonkte en eigenlijk kon ze niet wachten om daar als collega óók haar intrek te nemen… Want Winnie the Pooh zei het al: ‘Life is so much friendlier with two’. En dus kreeg ze een go.
Op haar zachtste poezepootjes heeft ze zelf haar tafeltje verplaatst, mijn kinderstoel van vroeger er aangeschoven en zichzelf een nog betere plek op zolder gegeven. En nu halen we om de beurt de koffie. Delen we samen een reep chocola. En terwijl Billy aan haar portfolio werkt dat je in het filmpje hieronder kunt previewen, werk ik aan het ‘poetfolio’ van mij. Met daarin *tromgeroffel * voor het eerst ook songteksten in het Engels. A dream coming true!
