En STOP DE KLOK! Om 12 uur had Billy zomervakantie. Om half 1 zaten we in de trein naar … Rotterdam! ‘Weeeeeer naar Rotterdam, waarom?’ En: ‘Wat maakt die stad nou zo leuk?’ Daarover heb ik
al heeeeel veel blogs geschreven, maar daar hoort deze ook gewoon weer bij, want Rotterdam maakt ons nog altijd blij. Het is de reis. Van Hilversum naar Utrecht. Met een kwartiertje overstaptijd en een coffee to go in de grote hal. Het zijn de weidse weilanden erna en het binnenrijden tussen de steeds hogere gebouwen en de dierentuin op links in Rotterdam. Het is station Blaak waar we onze OV-fietsen huren bij de echte Rotterdammert. Altijd een gezellig gesprekje en voor deze ene keer nog met een echte fietssleutel. Als we ze terugbrengen, worden ook deze fietssloten omgekat naar met-de-OV-kaart. En of ie dan echt op slot staat of van het slot af wil, zoals
ik toen stond te hannessen in Amsterdam… ‘Dat komt helemaal goed met jullie. Zeker weten leukerds’. Want: dit is Rotterdam!
We checken weer in bij het
Citizen M en weten dat we meteen zouden moeten bijboeken… maar de tijd gaat NU in! As always is het lastig kiezen. Op het heeeeeerlijke witte bed tussen de fluffy pillows blijven zitten en van het uitzicht genieten – vraag bij het inchecken om High Floor en Harbour View – of de kamer uit en Rotterdam in. We maken er zelf altijd een komen en gaan van. Op de fiets voor een eerste tour met shoppings en daarna weer even back to de heerlijke hotelbase (
zijsprong: die een aantal van jullie nu ook al hebben gevonden door mijn blogs en foto’s op Instagram. Als ik dan die van jullie zie of een bericht krijg dat jullie het ook zo tof vinden, dan geniet ik echt mee!). Op het bed stalt Billy de eerste items uit en richt ze haar nieuwe tasje in. Want tasjes, die heb je nooit genoeg. Helemaal niet als ze van goud zijn!
In haar gouden gezelschap gaan we naar Pizza Beppe in de ‘Witty’, zoals de Witte de Withstraat wordt genoemd. Ook nu zijn de pizza’s er weer op vers-uit-de-oven smaak. Daarna
het ijsje verderop in de Witty. Mét drie bolletjes. Want waar de eerste twee ‘in de papieren lopen’ is het derde bolletje maar één euro. No-brainer. Als het tot in het puntje op is, fietsen we de Erasmusbrug op, waar de gebouwen aan de overkant in goud baden. Dan rechtsaf om aan het einde bij Hotel New York heerlijk de warme wind te voelen waaien en veel verderop te kunnen kijken. Het water. Het water! En kijk de nieuwe aanwinst bovenop het
Fenix museum op Katendrecht shinen in zilver. Is het een ga-er-maar-een-paar-keer-af-glijbaan of een wonderlijke wokkel? We fietsen via de kades terug, bedenken wie er allemaal in de huizen met al die etages op het Noordereiland zouden kunnen WONEN – want wonen in Rotterdam, dat zouden wij ook wel willen – en gaan dan de rode Willemsbrug over met nog meer dobberend uitzicht en dan de hoogte in voor onze Harbour view. Uiteindelijk doen we de blinds toch met één druk op de knop dicht en zo zacht als die zoemt, zo soezen wij een heerlijke nacht in.
Hoogtepunt is de dag de foto met de ‘jump for joy’ op het bed erop. Dit keer met zonder Marvin, weten jullie nog die knuffels die er altijd op de hotelkamer waren? Waren?! Voortaan is ons advies om als je die net als wij (al vier x) in het shopje hebt geshopt voor thuis, nu juist mee uit te logeren nemen in het CitizenM, want ze zijn van de kamers verdwenen… Daarna het ontbijt. Met van alles wat en altijd een paar poffertjes. En de koffie! Om 11 uur gaan we naar beneden en weten we, we komen vandaag nog één keer terug, voor onze koffer en nog één keer in de huiskamer zomaar wat zitten en ruiken hoe het CitizenM ruikt. Vertrouwd. Buiten is het stralend en wij stralen mee.
Vandaag op naar de nieuwe expositie
CUTE in de Kunsthal, die de bezoeker nog tot 23 november met veel roze, pastel en lots of knuffeligheid wil verleiden en soms verwarren. ‘CUTE laat zien hoe schattigheid de wereld verovert én ontregelt’. Er is zelfs een échte Labubu, waarvan we ons afvragen waarom van alllll die Labubu’s déze in het museum mag. En: is ie echt?! Verderop in dit coole museumgebied staat het
Depot te shinen, waar we een poos bij staan te kijken om onszelf in de zilveren spiegeling terug te vinden. En de volgende keer voor terug te komen. Want Rotterdam… Er is genoeg. Om nog een keer, ja WEEEER voor terug te komen!
PS Als jij al eerder gaat, LET ME KNOW!
