Uit Ardennen

In de herfstvakantie is het heerlijk Ardennen. Voor het eerst gaan we de grens weer over met vanaf Maastricht al de vergezichten over heuvels en dalen. Donald ziet dit op zijn twaalfde vanaf de achterbank anders dan jaren geleden toen we hier regelmatiger langsreden en is gefascineerd. De herfst trakteert op snoepgoed op de paadjes en volop verschillende kleuren in de bomen. Na Luik met zonder wafel gaan we van de snelweg af en toeren we als vanouds met Eddie over de binnenwegen naar ons geboekte vakantiehuis.

Het blijkt met zijn mooie vorm en ramen perfect voor Halloween, maar daarvoor  zijn we een week te vroeg. In de tuin staan XL-kerstbomen, maar ook voor Kerst zijn we aan de vroege kant. Hoewel? In de Action, het hoogtepunt van het shoppen in Barvaux, liggen de schappen al vol met kerstigheden. Van thuis nam ik de lichtsnoeren van en voor in de vensterbanken mee. Die vind ik het hele jaar een goed idee. En hier vul ik de winkelmand met kerstservetten en volop kaarsen. Herfstig kerstig in het heerlijke Cafe Moulin, om daar bijna een week te zijn.

Billy’s favoriete spot wordt op de barkrukken in de open keuken of in bad met haar geshopte maskertjes. Donald geniet van zijn tweepersoonsbed met uitzicht op de heuvels of eigenlijk zijn iPad. Én zijn selectie Reese’s die hij in de Action bij elkaar scharrelde. Ze zijn er voor Halloween, voor Kerst en voor gewoon. Piet ploft neer op de bank naast de stopcontacten en plugt in, maar komt er voor wandelingen met Teddy graag een paar uur vanaf. Dan zit ik met koffie onder een dakje van melk aan de eet-lees-schrijf-tafel met de kaarsen ook overdag aan. De aardstraal is hier goed. Maar we stralen ook uit. Om de hoek naar Durbuy, een historisch dorpje met kasteel. Naar de watervallen van Coo en de Megalieten bij Wéris waar we ons in Drenthe bij de hunebedden wanen. Naar La Roche en Ardenne, de parel van de Ardennen om wat te slenteren en crêpes te lunchen. De cappucino heeft hier een dakje van slagroom. Passend bij het meer heuvelachtige landschap.

We rijden naar de Côte de Wanne, het hoogste punt in de omgeving waar we een sneeuwman treffen die me doet denken aan die op mijn poëziekaart voor de feestdagen. De kerstgedachte nu nog warm omarmd, want de sneeuw laat nog even op zich wachten. En we houden van zomaar gaan. Zonder doel, zomaar onderweg. Met ons vijven en de playlist in landrover Eddie, die ons uiteindelijk weer terug naar bijna alleen de gele Nederlandse kentekens voert.

Minke

PS Op mijn Instagram vind je veel meer foto’s van onze Ardennen, leuk als je daar kijkt! En kom jij ook al een beetje in de kerstmood? In mijn webshop kun je kijken of mijn poëziekaarten voor de feestdagen iets voor jou zijn om te versturen.